به نقل از «خبرگزاری برنا»

مناجات امام حسین(ع) در کربلا به روایت امام سجاد(ع)

تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۰۱۷۸۱

امام سجاد(ع) فرمود هنگامى که لشکریان دشمن به جانب پدرم عزیمت کردند، ایشان دستش را برای مناجات بلند کرد.

به گزارش خبرگزاری برنا؛ از زیباترین صحنه‌هایی که خداوند در ماجرای کاروان حسینی آن را به منصه ظهور گذاشت، لحظه‌ مناجات امام حسین(ع) با خالق هستی است. بر این اساس امام(ع) از ابتدای قیامشان تا زمان شهادتشان بارها با خداوند مناجات کردند و تاریخ و روایات این لحظات دلنشین را به خوبی به ثبت رسانده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تطبیق مضامین مناجات‌های امام حسین(ع) با آن مصائبی که حضرت در آن قرار داشتند، انسان عاقل را به این نتیجه می‌رساند که این جملات را جز فردی که در مکتب وحی تعلیم و تربیت یافته و عالم و مُشرف بر  حکمت‌های الهی است نمی‌تواند گفته باشد. کسی که نه تنها اسوه صبر و استقامت است بلکه صبر و استقامت با وجود او معنا یافتند. 

امام سجاد(ع) فرمود هنگامى که لشکریان دشمن به جانب پدر بزرگوارم عزیمت کردند، ایشان دستش را بلند کرد و فرمود:

پروردگارا در تمام پیشامدهاى ناگوار پشتیبان منى؛ و در هر سختى به تو آرزومندم و تو در هر پیش‌امدى که براى من اتفاق مى‌‌افتد یار و یاور منى و اطمینان من به‌ تست. بسیارى از اندوه‌هایى که که به من رو مى‌‌آورد و قلب را ناتوان مى‌‌کند و راه چاره را مسدود و دوست را خوار و دشمن شماتت می‌کند، همه را به توجه تو بر خود هموار کردم و به جز تو با دیگرى به میان ننهادم و به جز وصول به حضرت تو به دیگرى اعتنایی نکردم و تو درب گشایش را به روى من گشودى؛ و یقین دارم که کلید همه نعمتها به دست تست و همه نیکویی‌ها به حضرت تو متوجه و تمام آرزوها منتهی به توست. 

اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ وَ رَجَائِی فِی کُلِّ شِدَّةٍ  وَ أَنْتَ لِی فِی کُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِی ثِقَةٌ وَ عُدَّةٌ  کَمْ مِنْ هَمٍّ یَضْعُفُ فِیهِ الْفُؤَادُ وَ تَقِلُّ فِیهِ الْحِیلَةُ وَ یَخْذُلُ فِیهِ الصَّدِیقُ وَ یَشْمَتُ فِیهِ الْعَدُوُّ أَنْزَلْتُهُ بِکَ وَ شَکَوْتُهُ إِلَیْکَ رَغْبَةً مِنِّی إِلَیْکَ عَمَّنْ سِوَاکَ فَفَرَّجْتَهُ وَ کَشَفْتَهُ وَ أَنْتَ وَلِیُّ کُلِّ نِعْمَةٍ وَ صَاحِبُ کُلِّ حَسَنَةٍ وَ مُنْتَهَى کُلِّ رَغْبَةٍ.

ابتدایی که لشکر آماده کارزار شد، اندکى اطراف خیام طاهرات جولان کردند. لشکریان اباعبدالله(ع) در پشت خیام خندقى احداث کردند و از هیزم و نی آتش درست کردند. شمر (لعنةالله علیه) با فریاد بلند پارس زده گفت حسین پیش از رسیدن قیامت آتش براى خود افروختى! امام(ع) که این پارس را شنید، فرمود خیال مى‌‌کنم این پارس زننده شمر ذى الجوشن باشد؟ عرض کردند بله. فرمود اى پسر زن بزچران تو سزاوارتر به آتش دوزخى؛ أَنْتَ أَوْلى‌ بِها صِلِیًّا.

منبع:

الارشاد مفید

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: امام حسین پدر تعلیم و تربیت قلب کربلا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۰۱۷۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت رهبر انقلاب از توجه امام صادق(ع) به هیئت؛ قربان آن دل!

امام صادق (ع) از راوی سؤال می‌کنند: تَجلِسونَ وَ تُحَدِّثون؟ مسائل ما را مطرح می‌کنید؟ او جواب می‌دهد بله، این کار را می‌کنیم؛ یعنی همین مجموعه هیئات. حضرت می‌فرمایند: اِنَّ تِلکَ المَجالِسَ‌ اُحِبُّها؛ من دوست می‌دارم این مجالس را. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مقام معظم رهبری در بیاناتی می‌فرمایند: «هیئت را اصحاب ائمه تشکیل دادند و آنها شروع کردند؛ بعد از حادثه کربلا دور هم جمع می‌شدند.»

.

رهبر معظم انقلاب در در جلسه دیدار مداحان اهل بیت علیهم‌السلام به مناسبت سالروز ولادت حضرت زهرا (س) در تاریخ چهارم بهمن ماه 1400 به سابقه تشکیل هیئت از زمان ائمه اطهار علیهم‌السلام اشاره کرده و می‌فرمایند: «هیئت را اصحاب ائمه تشکیل دادند و آنها شروع کردند؛ بعد از حادثه کربلا دور هم جمع می‌شدند. امام صادق (ع) از راوی سؤال می‌کنند: تَجلِسونَ وَ تُحَدِّثون؟ می‌نشینید دور هم صحبت می‌کنید، حرف می‌زنید؟ یعنی مسائل ما را مطرح می‌کنید؟ او جواب می‌دهد که بله، این کار را می‌کنیم؛ یعنی همین مجموعه هیئات. بعد حضرت می‌فرمایند: اِنَّ تِلکَ المَجالِسَ‌ اُحِبُّها؛ من دوست می‌دارم این مجالس را. قربان آن دل! [می‌فرماید] مجالس شما را دوست می‌دارم. اِنَّ تِلکَ المَجالِسَ‌ اُحِبُّها و اَحیوا اَمرَنا؛ مسئله ما را زنده نگه دارید. «اَمرَنا» در کلمات ائمّه زیاد تکرار می‌شود؛ یعنی مسئله ما -به آن موضوع اساسی و محوری‌ای که ما بر اساس آن حرکت می‌کنیم، می‌گویند امر.»

 

کار قرآنی در شمار مبارک‌ترین کارهای اسلامی و جهادی است

 

ایشان در ادامه تأکید کرده‌اند: «حالا ما اگر بخواهیم با تعبیرات امروزی مثلاً عرض بکنیم، اگر چه یک مقداری از آن معنای حقیقی فروکاسته می‌شود، مثلاً بگوییم راه ما، مکتب ما؛ اَحیوا اَمرَنا؛ یعنی راه ما را زنده نگه دارید، مکتب ما را زنده نگه دارید. در یک روایت دیگر که این هم در کافی هست، می‌فرماید که تَزَاوَروا وَ تَلَاقَوا وَ تَذاکَروا اَمرَنا وَ اَحیُوه‌؛ این هم همین ‌جور است؛ احیای امر است.»

انتهای پیام/